معناشناسی واژگان نظام خویشاوندی در قرآن کریم

قرآن کریم.

امینی، فریده؛ فتاحی زاده، فتحیه؛ افراشی، آزیتا (1397ش)، «مفهوم‌سازی اعمال نیک در قرآن کریم با رویکردی شناختی»، پژوهش‌های زبان‌شناختی قرآن، سال7، شماره1.

حسینی، اعظم السادات؛ مطیع، مهدی(1392ش)، «پیشنهاد الگویی بر متناسب سازی روش‌های معناشناسی در مطالعات قرآنی»، کاوشی در پژوهش‌های زبان‌شناختی قرآن کریم، سال2، شماره1.

راغب اصفهانى، حسین بن محمد، (1412ق)، مفردات ألفاظ القرآن، بیروت: دارالقلم.

صفوی، کوروش، (1391ش)، نوشته‌های پراکنده دفتر اول معنی‌شناسی، تهران: نشر علمی.

صفوی، کوروش، (1392ش)، «کدام معنی؟»، مجله پژوهشی علم زبان، سال1، شماره1.

طوسى، محمد بن حسن، (بی‌تا)، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت: دار إحیاء التراث العربی.

عسکرى، حسن بن عبدالله، (1400ق)، الفروق فی اللغة، بیروت: دارالآفاق الجدیدة.

فراهیدى، خلیل بن احمد، (1409ق)، کتاب العین، قم:، هجرت.

کریمی دوستان، غلامحسین؛ آزادفر، رؤیا، (۱۳۹۲ش)، فرهنگ توصیفی معنی‌شناسی، تهران: باور عدالت.

گیررتس، دیرک، (1393ش)، نظریه‌های معنی‌شناسی واژگانی، ترجمه کوروش صفوی، تهران: نشر علمی.

لاینز، جان، (1391ش)، درآمدی بر معناشناسی زبان، ترجمه حسین واله، تهران: نشر علمی.

محمد داود، محمد، (2008م)، معجم الفروق الدلالیة فی القرآن الکریم، القاهرة: دارغریب للطباعة والنشر والتوزیع.

مختارعمر، احمد، (1421ق)، دراسات لغویة فی القرآن الکریم وقراءاته، القاهرة: عالم الکتب.

مختارعمر، احمد، (1430ق)، علم الدلالة، قاهره: عالم الکتب.

مصطفوى، حسن، (1430ق)، التحقیق فى کلمات القرآن الکریم‏، بیروت: دار الکتب العلمیة.‏

مقاتل بن سلیمان، (1423ق)، تفسیر مقاتل بن سلیمان، بیروت: دار إحیاء التراث العربی.

نسفى، عبدالله بن احمد، (1416ق)، مدارک التنزیل و حقایق التأویل، بیروت: دار النفائس.