The Prophet and the Messenger in the Thought of Interpreters and Theologians: the Process of Evolution and Critique of Views

Document Type : Research Article

Authors

1 Ph.D. student of Quran and Hadith Sciences in Islamic Azad University, Science and Research Branch, Tehran, Iran.

2 Associate Professor in Department of Quran and Hadith Sciences, Islamic Azad University, Science and Research Branch, Tehran, Iran.‎

3 Professor in Department of Quran and Hadith Sciences, Islamic Azad University, Science and Research Branch, Tehran, Iran.

Abstract

Although the words Prophet and Messenger have been used widely in Holy Quran and Islamic culture, Muslim interpreters and theologians have agreed less on the exact meaning of these two words. Generally speaking their views can be categorized in two groups called contradiction and equality. Of course the contradiction view has been explained with multiple expositions in which the distinction of Prophet and Messenger has been expressed as: having the mission of conveying revelation to people, having an independent religion, having a holy book and seeing angels. Those who have recognized the Prophet and not the messenger as the person in charge of conveying revelation have known the meaning of messenger as one of these three: not having the mission of conveying revelation, informing (people) from God, having a high position and dignity. In this article the viewpoint of around 80 interpreters and theologians about these two words in three periods of time - early, recent and contemporary - has been reviewed and categorized according to the above model. By reviewing the above statistical community we can conclude that there has been different expositions from equality and inequality of the words prophecy and messaging in all Islamic periods, although the recent interpreters and theologians tend to the generality of the concept of prophecy compared with messaging. Also according to the author, because of the problems existing in different expositions of contradiction theory we can conclude that in the idiomatic meaning the words Prophet and Messenger used in the Holy Quran and Islamic texts are the same.

Keywords

Main Subjects


قرآن کریم.
آلوسی، محمود­ بن­عبدالله، (1415ق)، روح ­المعانی ­فی ­تفسیر القرآن ­العظیم ­و ­السبع ­المثانی، بیروت: دار الکتب ­العلمیه.
ابن ­ابی ­جامع، علی بن حسین، (1413ق)، الوجیز ­فی ­تفسیر القرآن­ العزیز، قم: دارالقرآن الکریم.
ابن ­ابی ­حاتم، عبدالرحمن بن محمد، (1419ق)، تفسیر ­القرآن ­العظیم، ریاض: مکتبه نزار مصطفی الباز.
ابن­ ابی ­شریف، مقدسی، (1425ق)، المسامره ­­شرح­ المسایره­­ فی ­­العقائد­ المنجیه ­فی ­الاخره، بیروت: المکتبه العصریه.
ابن ­اثیر، مبارک­بن­محمد، (1367ش)، النهایه فی­ غریب­ الحدیث ­و الاثر، قم: موسسه مطبوعاتی اسماعیلیان.
ابن بابویه، محمدبن­علی، (1414ق)، الإعتقادات، قم­: المؤتمر ­العالی ­للشیخ ­المفید.
ابن ­بدرالدین، حسین، (1422ق)، ینابیع النصیحه فی العقائد الصحیحه، صنعاء: مکتبه البدر.
ابن ­درید، محمد­بن­حسن، (1987م)، جمهرۃ اللغه، بیروت: دارالعلم للملایین.
ابن ­عاشور، محمد­طاهر، (1420ق)، تفسیر التحریر و التنویر، بیروت: مؤسسه التاریخ العربی.
ابن ­عباس، عبدالله، (1412ق)، تنویر ­المقباس ­من ­تفسیر ­ابن­عباس، بی­جا: دارالکتب الاسلامیه.
ابن ­عربی، محمد­بن­علی، (1422ق)، تفسیر ابن­عربی (تأویلات عبدالرزاق)، بیروت: دار­إحیاء التراث ­العربی.
ابن ­عربی، محیی­الدین، (1414ق)، التوحید­ العقیده، دمشق: دارالکتاب العربی.
ابن ­عطیه، عبدالحق ­بن­غالب، (1422ق)، المحرر ­­الوجیز ­فی تفسیر الکتاب ­العزیز، بیروت: دارالکتب ­العلمیه، منشورات محمد علی بیضون.
ابن ­فارس، احمد، (1404ق)، معجم المقاییس اللغه، قم: مکتب­ الاعلام ­الاسلامی.
ابوالسعود، محمد­بن­محمد، (1983م)، ارشاد العقل السلیم الی مزایا القرآن ­الکریم، بیروت: دار­إحیاء­ التراث ­العربی.
ابونعیم اصفهانی، (1412ق)، دلائل النبوه، بیروت: دار النفائس.
امین، نصرت بیگم، (بی‌تا)، تفسیر مخزن العرفان در علوم قرآن، بی­جا: بی­نا
بحرانی، هاشم ­بن­سلیمان، (1415ق)، البرهان فی تفسیر ­القرآن، قم: موسسه­ البعثه.
بروجردی، محمد ابراهیم، (1366ش)، تفسیر جامع، تهران: کتابخانه صدر.
بغوی، حسین­بن­مسعود، (1420ق)، تفسیر البغوی­ المسمی معالم ­التنزیل، بیروت: دار­ إحیاء ­التراث ­العربی.
بیضاوی، عبدالله­بن­عمر، (1418ق)، انوار التنزیل و أسرار ­التأویل، بیروت: دار­إحیاء ­التراث ­العربی.
تفتازانی، سعد­الدین، (1409ق)، شرح المقاصد، قم­: الشریف­ الرضی.
ثعلبی، احمد­بن­محمد، (1422ق)، الکشف و البیان­، بیروت: دار­احیاء ­التراث ­العربی.
جاحظ، (2002م)، رسائل الجاحظ، بیروت: دار و مکتبة الهلال.
جلالیان، حبیب­الله، (1378ش)، تایخ تفسیر قرآن کریم، تهران: اسوه.
جوهری، اسماعیل­بن­حماد، (1404ق)، الصحاح؛ تاج اللغه و صحاح العربیه، بیروت: دارالعلم للملایین.
جوینی، عبدالملک، (1416ق)، الإرشاد إلی قواطع الأدله فی أول الاعتقاد، بیروت: دارالکتب­ العلمیه.
حائری طهرانی، علی، (1338ش)، مقتنیات الدرر، تهران: دارالکتب ­الإسلامیه.
حسینی همدانی، محمد، (1404ق)، انوار درخشان در تفسیر قرآن، تهران: لطفی.
حویزی، عبدعلی­بن­جمعه، (1415ق)، تفسیر نورالثقلین، مصحح: رسولی، هاشم، قم: اسماعیلیان.
خازن، علی­بن­محمد، (1415ق)، تفسیر­ الخازن ­المسمی ­لباب ­التأویل­ فی­ معانی ­التنزیل، مصحح: شاهین، عبدالسلام، بیروت: دارالکتب ­العلمیه.
خسروانی، علیرضا، (1390ق)، تفسیر خسروی، تهران: کتابفروشی اسلامی.
خطیب شربینی، محمد­بن­احمد، (1425ق)، تفسیر الخطیب الشربینی المسمی السراج المنیر، بیروت: دارالکتب ­العلمیه.
خمینی، روح‌الله، (بی­تا)، کشف الاسرار، تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره).
دینوری، عبدالله­بن­محمد، (1424ق)، تفسیر ابن ­وهب المسمی الواضح فی تفسیر القرآن ­الکریم، بیروت: دارالکتب العلمیه.
رشید رضا، محمد، (1414ق)، تفسیر القرآن ­الکریم الشهیر بتفسیر المنار، بیروت: دارالمعرفه.
زمخشری، محمود­بن­عمر، (1407ق)، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل و عیون الأتاویل فی وجوه التأویل، بیروت: دارالکتاب ­العربی.
سبحانی، جعفر، (1412ق)، الإلهیات ­علی ­هدی ­الکتاب ­و السنه ­و ­العقل، قم: المرکز ­العالمی ­للداراسات ­الاسلامیه.
سبحانی، جعفر، (1421ق)، مفاهیم القرآن، قم: مؤسسه الامام ­الصادق.
سبحانی، جعفر، (1425ق)، الفکر الخالد فی بیان العقائد، قم: مؤسسه الامام ­الصادق.
سلطان­ علی ­شاه، ­محمد، (1408ق)، بیان ­السعادۃ ­فی ­مقامات ­العبادۃ، بیروت: مؤسسه ­الأعلمی للمطبوعات.
سمرقندی، نصر­بن­محمد، (1416ق)، تفسیر السمرقندی ­المسمی بحرالعلوم، بیروت: دارالفکر.
سید قطب، (1425ق)، فی ظلال القرآن، بیروت: دارالشروق.
سیوطی، جلال­الدین، (1416ق)، البهجه المرضیه، قم: اسماعیلیان.
شاه عبدالعظیمی، حسن، (1363ق)، تفسیر اثنی عشری، تهران: میقات.
شبر، عبدالله، (1407ق)، الجوهر ­الثمین فی تفسیر الکتاب ­المبین، کویت: شرکة مکتبة­ الالفین.
شبر، عبدالله، (1410ق)، تفسیر القرآن ­الکریم، قم: موسسه دارالهجرة.
شحرور، محمد، (بی­تا)، الکتاب و القرآن قرائه معاصره، دمشق: الأهالی للطباعة و النشر والتوزیع.
شریف مرتضی، (1411ق)، الذخیرۃ فی علم­ الکلام، قم: مؤسسه النشر ­الاسلامی.
صاحب بن­عباد، اسماعیل­، (1414ق)، المحیط فی اللغه، بیروت: عالم الکتب.
صادقی تهرانی، محمد، (1419ق)، البلاغ فی تفسیر القرآن بالقرآن، قم: مکتبة محمد ­الصادقی ­الطهرانی.
صبحی منصور، احمد، (2005م)، القرآن و کفی مصدرا للتشریع الاسلامی، نسخه الکترونیکی مندرج در سایت اهل القرآن.
صدرالمتألهین، محمدبن­ابراهیم، (1382ش)، شرح اصول الکافی، تهران: موسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
طباطبایی، محمدحسین، (1390ق)، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت: مؤسسه ­الأعلمی ­للمطبوعات.
طبرانی، سلیمان­بن­احمد، (2008م)، التفسیر الکبیر: تفسیر القرآن ­العظیم، اردن: دارالکتاب الثقانی.
طبرسی، فضل­بن­حسن، (1372ش)، مجمع ­البیان ­لعلوم ­القرآن، مصحح: یزدی ­طباطبایی، فضل­الله؛ رسولی، هاشم، تهران: ناصرخسرو.
طبرسی، فضل­بن­حسن، (1412ق)، تفسیر جوامع ­الجامع، قم: حوزه علمیه قم.
طبری، حسن­بن­علی، (1376ش)، تحفه الأبرار فی مناقب الأئمه ­الأطهار، تهران: میراث مکتوب.
طبری، محمدبن­جریر، (1412ق)، جامع البیان عن تأویل آی القرآن، بیروت: دارالمعرفه.
طرابیشی، جورج، (2015م)، من اسلام القرآن الی اسلام الحدیث، بیروت: دارالساقی.
طریحی، فخرالدین­بن­محمد، (1375ش)، مجمع البحرین، تهران: مکتبة المرتضظویه.
طنطاوی، ا­بن­جوهری، (1425ق)، الجواهر فی تفسیر القرآن الکریم، مصحح: شاهین، محمد­عبدالسلام، بیروت: دارالکتب ­العلمیه.
طنطاوی، محمد­سید، (1997م)، التفسیر الوسیط للقرآن­الکریم، قاهره: نهضة المصر.
طوسی، ابوجعفرمحمد، (1406ق)، ­الاقتصاد فیما یتعلق بالاعتقاد، بیروت: دارالأضواء.
طوسی، محمدبن­حسن، (بی­تا)، التبیان فی تفسیر­القرآن، بیروت: دارإحیاء ­التراث ­العربی.
طیب، عبدالحسین، (1369ش)، اطیب ­البیان فی تفسیرالقرآن، تهران: اسلام.
عارفی، محمد اسحاق (1386ش)، «برخی از شبهات درون دینی خاتمیت»، الهیات و حقوق، شماره24.
علامه حلی، حسن­بن­یوسف، (1365ش)، الباب الحادی العشر، تهران: مؤسسه مطالعات اسلامی.
علامه حلی، حسن­بن­یوسف، (1982م)، نهج­ الحق و کشف ­الصدق، بیروت: دارالکتاب ­اللبنانی.
فاضل مقداد، (1422ق)، اللوامع الإلهیه فی المباحث ­الکلامیه، قم: دفتر تبلیغات اسلامی.
فخر رازی، محمد­بن­عمر، (1420­ق)، التفسیر الکبیر (مفاتیح الغیب)، بیروت: داراحیاء التراث ­العربی.
فراء، یحیی­بن­زیاد، (1980م)، معانی القرآن، قاهرۃ: الهیئه­ المصریة ­العامة ­للکتاب.
فراهیدی، خلیل­بن­احمد، (1410ق)، کتاب العین، قم: مؤسسه دارالهجرة.
فیاض لاهیجی، (1372ش)، سرمایه ایمان در اصول اعتقادات، تهران: انتشارات الزهراء.
فیاض لاهیجی، (1383ش)، گوهر مراد، تهران: نشر سایه.  
فیروزآبادی، محمدبن­یعقوب، (1415ق)، القاموس المحیط، بیروت: دارالکتب ­العلمیه.
فیض کاشانی، ملا ­محسن، (1377ش)، علم الیقین فی اصول الدین، قم: انتشارات بیدار.
فیض کاشانی، ملا محسن، (1415ق)، تفسیر الصافی، تصحیح: اعلمی، حسین، تهران: مکتبة ­الصدر.
فیض کاشانی، ملا محسن، (1418ق)، الاصفی فی تفسیر ­القرآن، قم: مرکز ­النشر التابع لمکتب الإعلام ­الإسلامی.
قاضی عبدالجبار، (1422ق)، شرح الاصول ­الخمسه، بیروت: دار احیاء ­التراث ­العربی.
قاضی عیاض، (1407ق)، الشفاء بتعریف حقوق المصطفی، عمان: دارالفیحاء.
قرشی بنابی، (1371ش)، قاموس قرآن، تهران: دارالکتب ­الاسلامیه.
قرطبی، محمدبن­احمد، (1364ش)، الجامع لأحکام القرآن، تهران: بی‌نا.
قطب، سید، (1425ق)، فی ظلال القرآن، بیروت: دارالشروق.
قمی مشهدی، محمدبن­محمدرضا، (1368ش)، تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
قونوی، اسماعیل­بن­محمد، (1422ق)، حاشیه القونوی علی تفسیر الإمام البیضاوی و معه حاشیه ابن التمجید، مصحح: عمر،عبدالله­ محمود، بیروت: دارالکتب ­العلمیه
قیصری، داود، (1381ش)، رسائل قیصری، تهران: مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران.
کاشانی، محمدبن­مرتضی، (1410ق)، تفسیر المعین، قم: کتابخانه عمومی آیت الله العظمی مرعشی نجفی(ره).
کاشانی، ملافتح­الله، (بی­تا)، منهج ­الصادقین فی الزام­ المخالفین، تهران: کتابفروشی اسلامی.
کاشفی، حسین­بن­علی، (بی­تا)، تفسیر حسینی (مواهب علیّه)، سراوان: کتابفروشی نور.
ماتریدی، محمدبن­محمد، (1426ق)، تأویلات­ اهل ­السنه، بیروت: دارالکتب ­العلمیه.
ماوردی، علی­بن­محمد، (بی‌تا)، النکت ­و ­العیون­ تفسیر الماوردی، بیروت: دارالکتب العلمیه
محسنی رکاوندی، هادی (1386ش)، «بررسی نوع خطاب­های خداوند به انبیاء»، بلاغ مبین، شماره11و 12.
محمود، عبدالحلیم (1395ق)، «النبوه دراسة من القرآن الکریم»، البحوث الاسلامیة، العدد2.
مراغی، احمدمصطفی، (بی‌تا)، تفسیر المراغی، بیروت: دارالمعرفه.
مصطفوی، حسن، (1430ق)، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، بیروت: دارالکتب ­العلمیه.
مطهری، مرتضی، (1387ش)، خاتمیت، تهران: صدرا.
معرفت، محمد هادی، (1379)، تفسیر و مفسران، قم: مؤسسه فرهنگی التمهید.
مغنیه، محمدجواد، (1424ق)، التفسیر الکاشف، قم: دارالکتاب­ الاسلامی.
مفید، محمدبن­محمد، (1413ق)، اوائل ­المقالات فی المذاهب و المختارات، قم: المؤتمر العالمی للشیخ المفید.
مکارم شیرازی، ناصر، (1371ش)، تفسیر نمونه، تهران: دارالکتب­الاسلامیه.
مکی ­بن­حموش، (1429ق)، الهدایه إلی بلوغ النهایه، شارجه: جامعه الشارقه.
مهائمی، علی­بن­احمد، (1403ق)، تفسیر القرآن ­المسمی تبصیر الرحمن و تیسیر المنان، بیروت: عالم الکتب.
مؤیدی، ابراهیم ­بن­محمد، (1422ق)، ­الإصباح علی ­المصباح فی معرفه الملک­الفتاح، صنعاء: موسسه ­الامام ­زیدبن­علی.
نسفی، عبدالله­بن­احمد، (1416ق)، تفسیر النسفی مدارک ­التنزیل و حقائق ­التأویل، بیروت: دارالنفائس.
نظام­ الاعرج، حسن­بن­محمد، (1416ق)، تفسیر غرائب القرآن و رغائب الفرقان، بیروت: دارالکتب­ العلمیه.
وصفی، محمدرضا؛ شفیعی، سید روح‌الله (1392ش)، «نبی و رسول در کتاب مقدس و قرآن»، مطالعات تاریخ اسلام، شماره 18.
 هاشمی­رفسنجانی، اکبر، (1386ق)، تفسیر راهنما: روشی نو در ارائه مفاهیم موضوعات قرآن، قم: بوستان کتاب.
Rubin, uri, (2008), Prophets and Prophethood, Encyclopaedia of the Qurʾān, Andrew Rippin.