نویسندگان
1 دانشجوی دکتری رشته حکمت متعالیه دانشگاه فردوسی مشهد
2 استادیار فلسفه و کلام اسلامی دانشگاه سیستان و بلوچستان
چکیده
یکی از مهمترین استنادات قرآنی در فطری بودن معارف دینی، آیه 172 اعراف «أَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ قالُوا بَلى» است که میتوان آن را احتجاجی در برابر معاندین و منکرین دین دانست. آرای گوناگونی از متقدمین و متأخرین در مورد این آیه مطرح شده است؛ برخی آیه را در حد تمثیل دانستهاند و بعضی دیگر معتقدند که آیه درصدد بیان واقعیت خارجی است. ضرورت بحث از این موضوع، زمانی نمایان میشود که اختلاف نظرات متعدد و به ظاهر متناقض در این زمینه، موجب تشویش اذهان عرف و به ویژه علاقهمندان به این بحث میشود.
مقاله حاضر پس از بررسی نظرات دیدگاههای شهید مطهری و استاد جوادیآملی پیرامون عالمذر، بیان میدارد که وجه تشابه این دو بزرگوار در عنایت به دیدگاه علامه طباطبایی است با این تفاوت که شهید مطهری ظاهراً این نظریه را پذیرفتهاند ولی استاد جوادی آن را نقد نمودهاند، به نظر میرسد نوآوری نوشتار حاضر این است که میتوان دیدگاه ملکوت علامه طباطبایی را با نظریهی فطرت استاد جوادیآملی جمع نمود.
کلیدواژهها