تفسیر عرفانی یکی از قدیمیترین گونههای تفسیری است. جهانبینی مخصوص عرفا و سبک خاص نگارشی ایشان موجب شده این گونهی تفسیری در دوران مختلف و از ابعاد متنوع مورد نقد قرار بگیرد. این تنوع انتقادات ریشهیابی به جا بودن یا صحیح نبودن انتقادات را کمی دشوار مینماید به همین خاطر با گونه شناسی این انتقادات در گام اول میبایست ریشه و منشأ هر انتقادی که در این زمینه مطرح گردیده است را مشخص نمود و در گام بعدی با تحلیل هر کدام از این گونهها اعتبار یا عدم اعتبار آن‌ها را تعیین کرد، تا نهایتاً امکان تصمیم گیری نهایی در زمینه داوری در مورد این انتقادات فراهم آید. مقاله پیش رو با توجه به این دو گام به بحث و بررسی انتقادهایی که تاکنون در زمینه تفسیر عرفانی ارائه شده است پرداخته و شیوه نقدی متفاوت را در مواجهه با این تفاسیر پیشنهاد مینماید.
شجاعی, حسین, هوشنگی, حسین, & رضایی مقدم, محمد. (1394). گونه شناسی انتقادات بر تفسیر عرفانی و تحلیل آن. مطالعات قرآن و حدیث, 9(1), 109-136. doi: 10.30497/quran.2016.1785
MLA
حسین شجاعی; حسین هوشنگی; محمد رضایی مقدم. "گونه شناسی انتقادات بر تفسیر عرفانی و تحلیل آن". مطالعات قرآن و حدیث, 9, 1, 1394, 109-136. doi: 10.30497/quran.2016.1785
HARVARD
شجاعی, حسین, هوشنگی, حسین, رضایی مقدم, محمد. (1394). 'گونه شناسی انتقادات بر تفسیر عرفانی و تحلیل آن', مطالعات قرآن و حدیث, 9(1), pp. 109-136. doi: 10.30497/quran.2016.1785
VANCOUVER
شجاعی, حسین, هوشنگی, حسین, رضایی مقدم, محمد. گونه شناسی انتقادات بر تفسیر عرفانی و تحلیل آن. مطالعات قرآن و حدیث, 1394; 9(1): 109-136. doi: 10.30497/quran.2016.1785
)