قرآن کریم.
آذرنوش، آذرتاش (۱۳۹۰)، واکاوی و معادل‌یابی تعدادی از واژگان قرآن کریم، تهران: انتشارات جهاد دانشگاهی، واحد تهران.
آرلاتو، آنتونی (۱۳۸۳)، درآمدی بر زبان شناسی تاریخی، ترجمه‌ی یحیی مدرسی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
ابن اثیر، علی بن محمد (۱۳۸۵)، الکامل فی التاریخ، بیروت: دارصادر.
ابن اعثم کوفی، أبو محمد أحمد (۱۴۱۱)، الفتوح، بیروت: دارالأضواء.
ابن خلدون، عبدالرحمن بن محمد (۱۴۰۸)، دیوان المبتدأ و الخبر فى تاریخ العرب و البربر و من عاصرهم من ذوى الشأن الأکبر، بیروت: دارالفکر.
ابن عباس (۱۴۱۳)، مسائل نافع بن الأزرق عن عبد الله بن عباس رضی الله عنهما، بی جا: الجفان والجابی.
ابن فارس (۱۹۷۷)، ال‍صاحبی فی فقه اللغه و سنن العرب فی کلامها، بی‌جا: عیسى البابی الحلبی.
ابن ندیم، محمد بن اسحاق (بی تا)، الفهرست، بیروت: دارالمعرفه.
ابوالقاسمی، محسن (۱۳۷۴)، ریشهشناسی (اتیمولوژی)، تهران: ققنوس.
ابوعبیده، معمر بن مثنی (بی‌تا)، مجاز القرآن، قاهره: مکتبه الخانجی.
اخوان طبسی، محمدحسین و میرحسینی، یحیی (۱۳۹۵)، «ریشه شناسی تاریخی واژگان و اثر آن بر فهم مفردات قرآن کریم؛ مطالعه موردی ریشه «قسط»»، پژوهشنامه تفسیر و زبان قرآن، شماره2.
السامرائی، ابراهیم (۱۴۱۳)، العربیة تاریخ و تطوره، بیروت: مکتبة المعارف.
الفاخوری، حنا (۱۳۶۸)، تاریخ ادبیات زبان عربی، ترجمه‌ی ع. آیتی، تهران: توس.
المنجد، صلاح الدین (۱۹۷۸)، المفصل فی الالفاظ الفارسیة المعربة فی الشعر الجاهلی و القرآن الکریم و الحدیث النبوی و الشعر الاموی، بیروت: بی نا.
امین، احمد (۱۹۶۹)، فجر الاسلام، بیروت: دارالکتب العربی.
اندرسن، ویلیام دیلینی (۱۳۸۰)، مقاله «زبان شناسی تاریخی» مجموعه‌ی درآمدی بر زبان شناسی معاصر، ترجمه‌ی ع. درزی، تهران: سمت.
بدره ای، فریدون (۱۳۸۶)، مقدمه‌ی واژه‌های دخیل در قرآن، تهران: انتشارات توس.
برجشتراسر، ج (۱۴۱۴)، التطور النحوی للغة العربیة، قاهره: مکتبه الخانجی.
بلاذری، أبو الحسن أحمد بن یحیى (۱۹۸۸)، فتوح البلدان، بیروت: مکتبة الهلال.
بلاسی، محمد السید على (۲۰۰۱)، المعرب فی القرآن، بنغازى: جمعیه الدعوه الاسلامیه العالمیه.
پاکتچی، احمد (۱۳۹۲)، تاملاتی در مباحث فرهنگ اسلامی، تهران: دانشگاه امام صادق(ع).
پاکتچی، احمد (۱۳۹۲)، کلاس مفردات قرآن کریم(۱)، ارائه شده در دانشگاه امام صادق(ع): دوره کارشناسی ارشد.
پاکتچی، احمد (۱۳۹۳)، کلاس فقه الحدیث(۱)، ارائه شده در دانشگاه امام صادق(ع): دوره کارشناسی ارشد.
پاکتچی، احمد(1392)، درس گفتارهایی پیرامون تاریخ تفسیر قرآن کریم، تهران، دانشگاه امام صادق(ع)
پاکتچی، احمد (۱۳۹۰)، «ریشه شناسی واژه قرآنی قیوم»، دو فصلنامه مطالعات قرآن و حدیث، ش17.
جمعی از نویسندگان (۱۳۸۸)، «المعجم فی فقه اللغه القرآن وسر بلاغته» زیر نظر محمدواعظ زاده خراسانی، مشهد: بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی.
حاج منوچهری، فرامرز (۱۳۷۷)، مدخل «اسلام»، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، تهران: مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، جلد۸.
حاجی خانی، علی، روحی برندق، کاووس و دهقان، علی (۱۳۹۵)، «ریشه شناسی واژه قرآنی «علم» در زبان‌های سامی»، مجله جستارهای زبانی، جلد، ش34.
دوگرولیه، هوبرت (۱۳۸۱)، منشا عالم، حیات، انسان، زبان و فرهنگ، ترجمه‌ی ج. رفیع‌فر، تهران: آگاه.
دهقان، علی (۱۳۹۱)، تفسیر موضوعی «علم» در قرآن کریم با رویکرد انسان شناسی فرهنگی، پایان نامه کارشناسی ارشد، تهران: دانشگاه امام صادق(ع).
راغب اصفهانی، حسین بن محمد (۱۳۷۳)، المفردات فی غریب القرآن، تهران: مکتبة المرتضویه.
زبات، احمد حسن (بی تا)، تاریخ الادب العربی، قاهره: دار النهضة مصر للطبع و النشر
زید بن علی (۱۴۱۲)، تفسیر الشهید زید بن علی (ع) المسمی تفسیر غریب القرآن، بیروت: دارالعالمیه.
زیدان، جرجی (۱۹۳۶)، تاریخ آداب‌اللغةالعربیة، مصر: دار الهلال.
نیل ساز، نصرت و دهقان، علی (۱۳۹۶)، «ریشه شناسی واژه قرآنی «حمد» با استفاده از منابع زبان‌های سامی»، پژوهشنامه تفسیر و زبان قرآن، ش2.
سالم مکرم، عبد العال (۱۳۹۱)، «دفاع عن کتاب الله تعالى: قضیة الکلمات الأعجمیة فی القرآن الکریم»، الوعی الإسلامی، ش۸۲.
شیرزاد، محمدحسین، شیرزاد، محمد‌حسن و هدایت‌زاده، محمد‌صادق (۱۳۹۵)، «رهیافتی زبان‌شناختی به برابری جنسیتی در قرآن کریم؛ نقدی بر فمینیسم اسلامی»، مطالعات قرآن و حدیث، ش18.
صفوی، کورش (۱۳۸۷)، درآمدی بر معنی‌شناسی، تهران: شرکت انتشارات سوره مهر.
طبری، محمد بن جریر (۱۳۸۷)، تاریخ الامم و الملوک،تاریخ طبری، بیروت: روائع التراث العربی.
عبدالتواب، رمضان (۱۴۱۰)، التطور اللغوی، مظاهره و علله و قوانینه، قاهره: مکتبه الخانجی.
علی، جواد (۱۴۲۲)، المفصل فی تاریخ العرب قبل الاسلام، بی جا: دارالساقی.
عیوضی، حیدر (۱۳۹۶)، درآمدی بر زبانشناسی تطبیقی قرآن و تورات، قم: موسسه علمی‌فرهنگی دارالحدیث.
عیوضی، حیدر (۱۳۹۵)، «مفردات قرآن و ریشه شناسی تاریخی؛ بایسته‌ها و آسیب‌های موجود»، دو فصلنامه مطالعات قرآن و حدیث، ش18.
فالک، جولیا (۱۳۷۲)، زبانشناسی و زبان: بررسی مفاهیم بنیادی زبانشناسی، ترجمه‌ی خ. غلامعلی زاده، مشهد: آستان قدس رضوی.
فراهیدی، خلیل بن احمد (۱۴۰۹)، العین، قم: دارالهجره.
فرزانه، سیدبابک (۱۳۹۳)، مفردات قرآن، تهران: سمت.
فهمی حجازی، محمود (۲۰۰۳)، اسس علم اللغة العربیه، قاهره: دارالثقافة للطباعة و النشر.
کالوه، لوئی ژان (۱۳۷۹)، درآمدی بر زبانشناسی اجتماعی، ترجمه‌ی م. پوینده، تهران: نقش جهان.
مارتینه، آندره (۱۳۸۰)، مبانی زبانشناسی عمومی : اصول و روشهای زبانشناسی نقشگرا، ترجمه‌ی ه. میلانیان، تهران: هرمس.
متیوز، پیتر هیوگو (۱۳۹۳)، زبانشناسی، ترجمه‌ی ح. صباغی، تهران: فرهنگ معاصر
مجتبائی،فتح الله (۱۳۷۷)، مدخل«اردو، زبان»، دایرة المعارف بزرگ اسلامی، تهران: انتشارات دایره المعارف بزرگ اسلامی.
محمدشاکر، احمد (۱۳۸۹)، مقدمه المعرّب جوالیقی، بی جا: دارالکتب السنة.
مرعشلی، یوسف عبدالرحمن (۱۴۰۴)، مقدمه العمدة فی غریب القرآن ابومحمد مکی بن ابوطالب قیسی، بیروت: موسسة الرسالة.
مشکوة الدینی، مهدی (۱۳۶۳)، «زبانشناسی تاریخی»، جستارهای ادبی، ش ۳۰۶۷.
مشکور، محمدجواد (۱۳۵۷)، فرهنگ تطبیقی عربی با زبان‌های سامی و ایرانی، تهران: انتشارات بنیاد فرهنگ ایران.
مصطفوی، حسن (۱۴۳۰)، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، بیروت: دارالکتب العلمیة.
معموری، علی (۱۳۸۴)، «درآمدی بر کاربرد ریشهشناسی در مطالعات تاریخی»، دوفصلنامه کتیبه، شماره ۳.
مهدی، محیی الدین (۱۳۹۰)، پنج رساله در زبان شناسی، تهران: راه حق.
میرجلیلی، علی محمد (۱۳۹۰)، «تاثیر قرآن بر لغت و زبان عربی»، کتاب قیم، شماره ویژه علوم قرآن و حدیث.
نصار، حسین (۱۴۰۸)، المعجم العربی نشاته و تطوره، قاهره: مکتبة مصر.
نغزگوی کهن، مهرداد و داوری، شادی (۱۳۹۳)، فرهنگ توصیفی زبانشناسی تاریخی، تهران: نشرعلمی.
ولفنسون، اسرائیل (۱۹۲۹)، تاریخ اللغات السامیه، بیروت: الاعتماد.
هدایت، شهرام (۱۳۸۴)، بررسی زبان شناختی واژه‌هایی از قرآن کریم، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
یعقوب، امیل بدیع و عاصی، میشال (۱۹۸۷)، المعاجم اللغویة العربیة بدائتها و تطورها، بیروت: دارالعلم للملایین.
یول، جورج (۱۳۷۱)، نگاهی به‌زبان (یک بررسی زبان‌شناختی)، ترجمه‌ی ن. حیدری، تهران: سمت.
Bonvillain, Nancy (2003), Language, culture, and communication: the meaning of messages, Upper Saddle River, N.J: Prentice Hall.
Bynon, Theodora (1977), Historical Linguistics, Cambridge: Cambridge University Press.
Campbell, Lyle (1998), Historical Linguistics : An Introduction, USA: Edinburgh University Press.
Comrie, Bernard (Ed.) (1990), The world’s major languages, New York: Oxford Univ. Press.
Eisenstein, Herbert (2002), Hides and Fleece, Encyclopaedia of the Qurʾān, Leiden: Brill.
Etymology (2017, September 29), Encyclopedia Britannica. Retrieved September 29, 2017, from https://www.britannica.com/topic/etymology
Halsey, C.S. (1882), An Etymology of Latin and Greek, Ginn-Heath.
Hawting, Gerald (2004), «Pre-Islamic Arabia and the Qur“an» in the encyclopedia of quran,” Boston: BRILL.
Jeffery, Arthur (2007), The Foreign Vocabulary of the Qur’ān, BRILL.
Knauf, Ernst Axel (2003), Nomads, Encyclopaedia of the Qurʾān, Leiden: Brill.
Liddell, Henry George & Scott, Robert (1996), A Greek-English lexicon, Oxford.
O’Leary, De Lacy (1923), Comparative Grammar of the Semitic Languages, London: Routledge.
Owens, Jonathan (2006), A linguistic history of Arabic, New York: Oxford University Press.
Versteegh, C. H. M. (1984), Pidginization and creolization, Amsterdam ; Philadelphia: J. Benjamins.
Zammit, Martin R. (2002), A comparative lexical study of Qurʼānic Arabic, Leiden : Boston: Brill.
)