قرآن کریم.
آذرنوش، آذرتاش (1379ش)، فرهنگ معاصر عربی - فارسی، تهران: نشر نی.
آذرنوش، آذرتاش (1394ش)، ترجمه قرآن: مبانی نظری و سیر تاریخی، تهران: کتاب مرجع.
ابن فارس، احمد (1399ش)، معجم مقاییس اللغة، بیروت: دار الفکر.
ابن منظور، جمال الدین محمد بن مکرم (1994م)، لسان العرب، بیروت: دار صادر.
انیس، ابراهیم (1425ق)، المعجم الوسیط، قاهره: مجمع اللغة العربیة.
ایزوتسو، توشیهیکو (۱۳۹۸ش)، خدا و انسان در قرآن، ترجمه: احمد آرام، تهران: شرکت سهامی انتشار.
باباپور گل افشانی، محمدمهدی؛ قدیر، اسفندیار، (1392ش)، «معناشناسی واژگان عقل و تفکر در ارتباط با مفهوم فطرت در قرآن»، آینه معرفت، صص 75-98.
پاکتچی، احمد (1397ش)، ترجمه شناسی قرآن کریم رویکرد نظری و کاربردی، تهران: دانشگاه امام صادق (ع).
جرجانی، علی بن محمد السید (2004م)، معجم التعریفات، قاهره: دار الفضیلة.
الجوز، محمد علی (1980م)، مفهوم العقل والقلب فی القرآن و السنة، بیروت: دار العلم للملایین.
رازی، محمد بن ابی بکر (1986م)، مختار الصحاح، بیروت: مکتبة لبنان.
زرقانی، محمدعبدالعظیم (1412ق)، مناهل العرفان فی‌علوم القرآن، بیروت : دار احیاء الکتب العربیة.
زمرد، ف. (2009م). مفاهیم ومصطلحات - مفهوم العقل فی القرآن الکریم، از: https://www.maghress.com/almithaq/2252
سجادی، سید ابوالفضل؛ فرجی، مطهره (1392ش)، «معناشناسی و استعمال واژگان عقل، فهم، علم و فکر در قرآن کریم»، فصلنامه حسنا، صص11-28.
شمس الائمه سرخسی، محمدبن احمد (1406ق)، کتاب المبسوط، بیروت: دار المعرفة.
شیرازی، ابراهیم بن علی (1379ش)، المهذب فی فقه الامام الشافعی، بیروت: دار الکتب العلمیة.
صدقی الانق، محمد (1388ش)، ایمان و عقل و ارتباط آن دو از دیدگاه قرآن و حدیث، تهران: دانشکده اصول الدین.
صفوی، کورش (1382ش)، معنی شناسی کاربردی، تهران: همشهری.
صفوی، کورش (1399ش)، درآمدی بر معنی شناسی، تهران: سوره مهر.
طباطبایی، سید محمد حسین (1378ش)، الـمیزان فی تفسیر القرآن، فارسی، ترجمه: محمد باقر موسوی، قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه.
طوسی، محمدبن حسن (1378ش)، کتاب الخلاف، قم: موسسه النشر الاسلامی.
عبدالباقی، محمد فؤاد (1936م)، المعجم المفهرس لالفاظ القرآن الکریم، لیدن: مکتبة بریل.
عبدالرزاق، ل. (2001م). فکر وفن، از: https://www.albayan.ae/five-senses/2001-11-23-1.1129765
العزب، محمود (1427ق)، اشکالیات ترجمة معانی القرآن الکریم، قاهره: نهضة مصر.
عسکری، ابو هلال (1390)، فرهنگ واژگان مترادف، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
عسکری، ابو هلال (1412ق)، معجم الفروق اللغویة، قم: مؤسسة النشر الإسلامی التابعة لجماعة المدرسین.
فخر رازی، محمد (1420ق)، مفاتیح الغیب، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
فیروزآبادی، محمد بن یعقوب (2005 م)، القاموس المحیط، بیروت: مکتبة تحقییق التراث.
قاسمی حامد، مرتضی (1396ش)، عقل و هوی در قرآن کریم و نهج البلاغه، تهران: دانشگاه مذاهب اسلامی، دانشکده علوم قرآن و حدیث.
قربانی زرین، باقر (1394ش)، «واکاوی معناشناختی عقل در زبان عربی و قرآن کریم با تکیه بر آراء شیخ طوسی در التبیان»، پژوهش دینی، صص76-84.
قوجمان، حزقیل (1970م)، قاموس عبری - عربی، بیروت: دار الجیل للطبع والنشر والتوزیع.
کلینی، محمدبن یعقوب (۱۳۷۹ش)، اصول کافی، تهرن: دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامی.
لاینز، جورج (1391ش)، درآمدی بر معنی شناسی، تهران: نشر علمی.
مبینى، مینا (1380ش)، «عقل در قرآن»، مجله معرفت، صص 86-94.
محقق کرکی، علی بن حسین (۱۴۱۱ق)، جامع‌المقاصد فی شرح القواعد، قم: موسسه آل البیت(ع) لاحیاء التراث.
مرغینانی، علی بن ابی بکر (1392)، الهدایه شرح بدایه المبتدی، تهران: پیام اندیشه.
مصباح، زهرا (1394ش)، مفهوم عقل در قرآن و حدیث، تهران: دانشگاه پیام نور.
مصطفوی، حسن (1385ش)، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، تهران: مرکز نشر آثار علامه مصطفوی.
مطهری، مرتضی (1390ش)، مجموعه آثار، تهران: صدرا.
معین، محمد (1386)، فرهنگ معین، تهران: زرین.
Mashkour, M. J (1978), A Comparative Dictionary of Arabic Persian And the Semitic Languages, Tehran.
)