نوع مقاله : علمی - پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری علوم قرآن و حدیث، دانشگاه آزاد اسلامی واحد فسا، فسا، ایران.
2 استادیار گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه آزاد اسلامی واحد فسا، فسا، ایران.
3 استادیار گروه معارف اسلامی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز، شیراز، ایران.
چکیده
مسأله وحی یکی از مباحث بنیادی در دین اسلام است که با دو نگرش زمینی و آسمانی مواجه میباشد. نگرش آسمانی، وحی را پیامی از جانب خدا برای بشر و پیامبر اسلام را واسطهی ابلاغ آن میداند. اما نگرش زمینی که محصول دوره مدرنیته است، دارای جنبهها و ابعاد مختلفی است. برخی از نواندیشان معاصر مانند مجتهد شبستری براین باورند که وحی از ضمیر ناخودآگاه پیامبر سرچشمه گرفته و در قالب الفاظ در قرآن آمده است. شبستری معتقد است اگر وحی کلام خدا باشد برای مخاطبان قابل فهم نیست. او برای اثبات این ادعا به دیدگاههای زبان شناسان و علمای علم اصول و تطبیق آن با قرآن استناد کرده و نتیجه میگیرد قرآن کلام پیامبر است. شبستری عنصر اصلی فهم را پیشفهم دانسته و آن را متأثر از زمان و مکان و علایق شخص میداند. با این دیدگاه اصولا فهم امری تاریخی است. در نتیجه فارغ از این بحث که قرآن کلام پیامبر باشد یا کلام خدا، فهم واقعی قرآن را غیرممکن میداند. هدف مقاله حاضر بررسی و نقد دلایل تطبیقی شبستری در رابطه با عدم امکان فهم وحی رسالی میباشد که وی در این زمینه به نظرات برخی فلاسفه زبانشناس و اصول فقه استناد نموده است. ایرادهای موجود در استدلالهای وی در زمینهی مورد بحث با شیوهای جدید شفافسازی و تبیین گردیده است. در نوشتار حاضر تعریف فلسفی زبان، امکان فهم وحی رسالی و دلالت تصدیقیه از نظر شبستری با روش تحلیلی-انتقادی مورد بررسی قرار گرفت و با معیارهای عقلی و نقلی اثبات گردید که وی برداشت نادرستی از تعاریف زبانشناسان و مسألهی مفاهمه و دلالت تصدیقیه ارائه داده است و با پیشفرضها و شیوهی استدلال غیرمنطقی به نتایجی باطل دستیافته است. بنابراین مواردیکه شبستری به آنها استناد کرده است، دلالتی بر عدم امکان فهم وحی از جانب خداوند را ندارند.
کلیدواژهها
موضوعات