قرآن کریم.
ابن منظور، محمدبن مکرم. (1405ق). لسان العرب. قم: نشر أدب الحوزه.
ترمذی، محمدبن عیسی. (1395ق). سنن الترمذی. مصر: مطبعه مصطفى البابی الحلبی.
ثعلبی نیشابوری، احمدبن ابراهیم. (1422ق). الکشف و البیان عن تفسیر القرآن. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
جوادی آملی، عبدالله. (1397ش). تسنیم. قم: مرکز نشر اسراء.
حسینی، احمد؛ مسلم پور، ابراهیم. (1393ش). «روش فلسفی ابن سینا در تفسیر حروف مقطّعه قرآن». حکمت سینوی، ش52، صص4-23.
خلیفه، رشاد. (1365ش). اعجاز قرآن (تحلیل آماری حروف مقطّعه). ترجمه: سیّد محمدتقی آیت اللهی. شیراز: انتشارات دانشگاه شیراز.
راغب اصفهانی، حسین بن محمد. (1420ق). المفردات فی غریب القرآن. بیروت: دار المعرفه.
رحمانی فرد، حسین. (1394ش). بررسی دیدگاهها درباره حروف مقطّعه و روایات آن. قم: مؤسسه بوستان کتاب.
رضوی، محمد؛ جعفری، مهین. (1395ش). «بررسی حروف مقطّعه از دیدگاه مستشرقان». حُسنا، ش 29و30، صص215-234.
سیوطی، جلال الدین. (1420ق). الاتقان فی علوم القرآن. دمشق: دار ابنکثیر.
سیوطی، جلال الدین. (1404ق). الدرّ المنثور فی التفسیر المأثور. قم: کتابخانه آیتالله مرعشی نجفی.
شیخ، محمود؛ زارعدار، مرتضی. (1395ش). «گونه شناسی تفاسیر عرفانی در موضوع حروف مقطّعه قرآن». ادیان و عرفان، سال49، ش1، صص89-106.
صدوق، محمدبن علی. (1361ش). معانی الأخبار. تصحیح علی اکبر غفّاری. قم: انتشارات اسلامی.
طباطبائی، کاظم. (1382ش). «حروف مقطّعه از منظر قرآن شناسان غربی». مطالعات اسلامی، ش60، صص172-179.
طباطبائی، محمدحسین. (1417ق). المیزان فی تفسیر القرآن. بیروت: مؤسّسه الأعلمی للمطبوعات.
طبری، محمدبن جریر. (1412ق). جامع البیان فی تفسیر القرآن. بیروت: دارالمعرفه.
طبرسی، فضل بن حسن. (بیتا). مجمع البیان. بیروت: دارالمعرفه.
عبّاسی، حسین. (1388ش). «تأمّلی در کتاب هیروگلیف در قرآن». کتاب ماه دین، ش148، صص10-20.
عدل، سعد عبدالمطلب. (1388ش). هیروگلیف در قرآن کریم (تفسیر نوین از حروف مقطّعه). ترجمه حامد صدقی و حبیبالله عبّاسی. تهران: سخن.
فخررازی، محمدبن عمر. (1411ق). التفسیر الکبیر. قم: مرکز نشر دفتر تبلیغات اسلامی.
فقهی زاده، عبدالهادی؛ عیسایی، احمد. (1399ش). «نگاهی قرآنی به چیستی کتاب مبین و بررسی ارتباط آن با قرآن کریم با تکیه بر آراء تفسیری علامه طباطبایی». پژوهشنامه قرآن و حدیث، ش27، صص193-216.
فیض کاشانی، محمدبن مرتضی. (1362ش). الصافی فی تفسیر القرآن. تصحیح ابوالحسن شعرانی. تهران: انتشارات کتابفروشی اسلامیّه.
گراوند، علی؛ شهبازی، فتحعلی. (1391ش). «نگاهی به آراء و عقاید و زمینه های بروز و ظهور فرقه حروفیّه». هفت آسمان، ش55، صص25-44.
لطفی، مهدی. (1391ش). «حوزه معنایی حروف مقطّعه در قرآن کریم». مطالعات قرآن و حدیث، ش11، صص113-133.
مجلسی، محمدباقر. (بیتا). بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار. بیروت: مؤسسه الوفاء.
نصر، حسین و دیگران. (1400ش). تفسیر معاصرانه قرآن. ترجمه و تحقیق انشاءالله رحمتی. تهران: سوفیا.
نولدکه، تئودور. (2000م). تاریخ القرآن. بازبینی فریدریش شوالی. ترجمه و تحقیق جورج تامر. هیلدسهایم، زوریخ و نیویورک: دار نشر جورج ألمز.
وات، ویلیام مونتگمری. (1382ش). درآمدی بر تاریخ قرآن. قم: سازمان اوقاف و امور خیریّه.
)