روش‌های کشف ساختار سوره های قرآن با رویکرد کل به جزء

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسندگان

1 استاد گروه علوم قرآن و حدیث، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

2 دانش آموختۀ دکتری رشته علوم قرآن و حدیث، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

10.30497/qhs.2025.248005.4117

چکیده

تفسیر ساختاری رویکردی نوظهور در مطالعات قرآنی است که سوره را به مثابه شبکه‌ای به‌هم‌پیوسته می‌نگرد، نه توالی آیات منفک. با این حال تکثر آراء و نبود الگوریتمی نظام‌مند، فهم ساختار را دچار ذوقی‌گرایی کرده است. این پژوهش با هدف طراحی چارچوبی روش‌مند برای کشف ساختار سوره‌ها، از طریق تحلیل مضمون تفاسیر ساختارگرا، چهار روش کلیدی معرفی می‌کند: ۱. مطالعه کل‌نگر براساس تفکر سیستمی و با پیش‌فرض وحدت شبکه‌ای سوره، ۲. سیاق‌بندی مبتنی بر قرائن لفظی-معنایی، ۳. کشف شبکه مفاهیم و موضوعات ۴. کاربست نشانه‌های متنی (کلمات و آیات کلیدی، تکرارها، اسلوب‌های بلاغی و نظم‌آهنگ سوره). یافته‌ها حاکی از انعطاف‌پذیری ترتیب روش‌ها و امکان گزینش یکی از دو رویکرد «کل به جزء» یا «جزء به کل» است. در رویکرد جزء به کل، کشف ساختار با تمرکز بر نشانه‌های خُرد متنی (نظیر آیات کلیدی یا واژگان محوری) آغاز شده و به‌تدریج به نقشه کلی سوره منتهی می‌شود؛ اما در رویکرد کل به جزء که محور اصلی این پژوهش است درک ساختار کلی سوره تقدم داشته و جزئیات در پرتو این چارچوب کلان معنا می‌یابند. اولویت‌بندی میان رویکردها وابسته به ساختار ذهنی مفسر و ویژگی‌های سوره است. در سوره‌های طوال، کل‌نگری از تشتت تحلیلی می‌کاهد و در سوره‌های مفصل، جزءنگری کارآمدتر است. این پژوهش با نظام‌مندسازی فرآیند کشف ساختار، گامی در مسیر روشمندسازی علمی فهم ساختاری قرآن محسوب می‌شود.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

قرآن کریم؛ ترجمه انصاریان، حسین(1383ش)، قم: اسوه.
ابن برجان، عبدالسلام (1983م)، شرح اسماءالله الحسنی، قاهره: دارالمعارف.
ابن‏عاشور، محمدطاهر (1420ق‏)، تفسیر التحریر و التنویر، بیروت‏: مؤسسة التاریخ العربی‏.
اصلاحی، امین احسن (۲۰۲۲م)، تدبر قرآن، لاهور: انتشارات فاران.
اقبالی، مسعود (۱۳۹۹ش)، «تحلیلی بر معانی ضمنی برخی واژگان قرآن کریم با تکیه بر تجزیه بر آحاد واژگانی و بازتاب آن در ترجمه‌های معاصر»، فصلنامه پژوهشهای قرآنی، دوره ۲۵، صص 111-132.
الهی‌زاده، محمدحسین (۱۳۹۸ش)، تدبر در قرآن، مشهد: موسسه فرهنگی تدبر در قرآن و سیره.
انصاری، محمدعلی(1398ش)، مشکات، مشهد: بیان هدایت نور.
بابایی، علی اکبر (1381ش)، مکاتب تفسیرى‏، قم‏: سمت.
بانوامین، نصرت بیگم(2005م)، مخزن العرفان، تهران: ام الکتاب.
جوادی آملی، عبدالله (۱۳۷۸ش)، تسنیم، قم: اسراء.
حوّى، سعید (۱۴۲۴ق)، الاساس فى التفسیر، قاهره: دار السّلام.
خامه‌گر، محمد (1386ش). ساختار هندسى سوره‌هاى قرآن‏، تهران‏، سازمان تبلیغات اسلامى‏.
خامه‌گر، محمد (۱۳۹۶ش)، اصول و قواعد کشف استدلالی غرض سوره‌های قرآن، قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
دروزه، محمدعزت (1383ش). التفسیر الحدیث، قاهره: دار إحیاء الکتب العربیه.
رجبى‏، محمود (1383ش). روش تفسیر قرآن‏، قم: پژوهشکده حوزه و دانشگاه.
رضاییان، علی (۱۳۷۵ش)، تجزیه و تحلیل و طراحی سیستم، تهران: سمت.
رئیسی، مرضیه (۱۴۰۳ش)، تفسیر ساختاری سوره نساء: روش‌ها و دستاوردها (رساله دکتری)، دانشگاه تهران، دانشکده الهیات و معارف اسلامی.
زورق، محمدحسن (۱۳۸۶ش)، ارتباطات و آگاهی (مفاهیم، مبانی و روش‌ها)، تهران: انتشارات دانشکده صدا و سیما.
سیدقطب (۱۴۲۵ق)، فی ظلال القرآن، بیروت: دار الشروق.
شمیسا، سیروس (۱۳۷۲ ش)، کلیات سبک‌شناسی، تهران: فردوس.
صبوحی، علی (۱۴۰۰ش)، تدبر در قرآن: حزب مفصل، قم: تدبر در کلام وحی و سیره ائمه اطهار.
صدر، سیدمحمدباقر (1406ق). دروس فی علم الأصول، بی‌جا: مکتبه المدرسه.
صفوی، کوروش (۱۳۸۲ش)، معناشناسی کاربردی، تهران: همشهری.
طباطبایى، محمدحسین (۱۳۹۰ق)، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت: مؤسسة الأعلمی للمطبوعات.
فراهی‌هندی، عبدالحمید (۱۳۸۸ق)، دلائل النظام، هند: المطبعه الحمیدیه.
معرفت، محمدهادی (1415ق). التمهید فی علوم القرآن، قم: مؤسسه النشر الاسلامی.
هاشم‌زاده (هریسی)، هاشم (۱۳۷۷ ش)، شناخت سوره‌های قرآن، تهران: مؤسسه فرهنگی نشر رامین.