نوع مقاله : علمی - پژوهشی
نویسنده
گروه جریان شناسی مهدویت، پژوهشکده مهدویت و آینده پژوهی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، قم، ایران.
چکیده
مدرسه حدیثی قم، یکی از مراکز علمی مهم و اثرگذار در مکتب امامیه است که همواره مورد توجه محققان بوده است. مطالعات موجود درباره آموزههای مهدویّت در مدرسه قم، با کمبودهایی از جمله فقدان نگاه مدرسهمحور و تحلیل ناکافی محتوای روایات مواجه است. بررسی دقیق روایات مهدوی این مدرسه، تصویر روشنی از آموزههای مهدوی آن دوره ارائه میدهد.از اینرو، نوشتار پیشرو با روش توصیفی– تحلیلی و بر اساس «تحلیل محتوا»، با استخراج ۳۵۸ روایت از میراث محدثان قم، به تحلیل آموزههای مهدویت در این مدرسه تا پیش از دوره شیخ صدوق پرداخته است. در ابتدا، بر اساس منابع موجود، بیشترین نقل در منابع مستقیم، توسط مرحوم کلینی و آن هم در کتاب «الحجه» صورت گرفته است؛ اما در منابع واسطهای، شیخ صدوق(ره) (با توجه به زیست او در آن دیار) نقش مؤثری در نقل و بقای میراث مهدویِ قمیها داشته است. بر اساس موضوعات بررسیشده، از میان مجموعه روایات، نزدیک به ۴۶۸ واحد تحلیل (شامل جمله، عبارت و مضمون حدیثی) استخراج گردید. این واحدها در چهار محور اصلی ساماندهی شدند: ویژگیهای شخصی امام مهدی(عج)، دوران غیبت، نشانههای ظهور و دوران ظهور. در این میان، شناخت تبار امام مهدی، غیبت، انتظار، توقیعات و رفتارشناسی امام در عصر ظهور، از بسامد بالایی برخوردار بود که خود حکایت از گفتمان غالب مدرسه حدیثی قم دارد. در مقابل، مسئله شمایل امام، ادعیه مهدوی و نشانههای ظهور، چندان جایگاهی در میان محدثان قم نداشته است. وجود برخی از گزارشهای فوقالعاده، نشاندهنده روحیه نصگرایی مدرسه حدیثی قم است.
کلیدواژهها
موضوعات