معناشناسی بخشی از دانش زبان‌شناسی یا شاخه‌ای مستقل از آن است که از رهگذر آن می‌توان به تحلیل معنای واژه‌ها و جمله‌های یک متن پرداخت و جایگاه دقیق کلمه‌ها و ترکیب‌های آن را با توجه به نظام معنایی که در آن قرار دارد، بدست آورد. این نوشتار به تحلیل معناشناختی واژه و مفهوم «زهد» در نهجالبلاغه می‌پردازد. برای این منظور به واژه‌هایی که در حوزة معنایی زهد به عنوان واژة کانونی قرار داشته و ارتباط معنایی با آن دارند، توجه شده است. تحلیل معناشناختی این مفهوم در نهجالبلاغه نشان می‌دهد که این واژه، از معنایی تازه و متفاوت از مفهوم زهد حکایت دارد که با متفاهم آن در نظر اکثر افراد متفاوت است. تبیین و تحلیل معناشناختی واژه زهد در نهجالبلاغه که امری فراتر از مفهومشناسی توصیفی و تعریفی است، میتواند تصحیح کننده برداشتهای نادرست از این مفهوم والا بوده و تفاوت بین زهد در اسلام و رهبانیت را روشن گرداند. این مفهوم در نهج البلاغه در مقابل رغبت قرار گرفته است.
مصلایی پور, عباس, & محمدی, مروّت. (1390). معناشناسی زهد در نهج البلاغه بر اساس روش معناشناختی ایزوتسو. مطالعات قرآن و حدیث, 4(2), 97-127. doi: 10.30497/quran.2011.994
MLA
عباس مصلایی پور; مروّت محمدی. "معناشناسی زهد در نهج البلاغه بر اساس روش معناشناختی ایزوتسو". مطالعات قرآن و حدیث, 4, 2, 1390, 97-127. doi: 10.30497/quran.2011.994
HARVARD
مصلایی پور, عباس, محمدی, مروّت. (1390). 'معناشناسی زهد در نهج البلاغه بر اساس روش معناشناختی ایزوتسو', مطالعات قرآن و حدیث, 4(2), pp. 97-127. doi: 10.30497/quran.2011.994
VANCOUVER
مصلایی پور, عباس, محمدی, مروّت. معناشناسی زهد در نهج البلاغه بر اساس روش معناشناختی ایزوتسو. مطالعات قرآن و حدیث, 1390; 4(2): 97-127. doi: 10.30497/quran.2011.994
)